AZet u is … Hans

AZet u is … Hans

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, staat een biotechnicus niet in het labo. Wij doorkruisen de hele campus, in mijn geval is dat campus Antwerpen, en zorgen ervoor dat alle medische apparatuur werkt zoals het hoort. Boeiend? Zeker. Gevarieerd? Absoluut.

Biotechniek, een belangrijk puzzelstuk

Wanneer mensen me vragen wat mijn functie is, antwoord ik meestal: “biotechnicus”. In realiteit dekt die term de lading niet. Biotechniek is volgens de Vlaamse overheid een officiële functietitel, maar in de praktijk is het veel ruimer dan de definitie die zij eraan geven. Concreet komt het erop neer dat ik (samen met mijn collega’s) ervoor zorg dat alle medische toestellen in het ziekenhuis blijven functioneren. Dat gaat van de kleinste monitor tot geavanceerde operatierobots. Biotechniek is dus een onmisbaar puzzelstuk in de zorgverlening van AZ Monica (en ieder ander ziekenhuis).

Wat ik écht geweldig vind aan deze job is de variatie. Geen enkele dag is hetzelfde. Wanneer je ’s ochtends start weet je niet wat die dag je gaat brengen. ’s Ochtends starten we meestal in het operatiekwartier, maar doorheen de dag zijn er ook snelle interventies nodig.

Een intrigerende wereld

De medische wereld is een fascinerende plek. In mijn job kan ik techniek combineren met het medische en dat is een boeiende mix. Enerzijds moet ik weten hoe een toestel werkt, anderzijds wat het in het menselijk lichaam doet. Als je dat niet weet, hoe kan je dan een toestel grondig herstellen.

Bij de aankoop van nieuwe toestellen, wordt een biotechnicus ingeschakeld. Wij geven technisch advies aan zorgcollega’s en adviseren over de onderhoudsfrequentie. Daarnaast geef ik ook iedere week twee uur opleiding aan mijn collega’s. Kennis delen zorgt ervoor dat we samen meer weten en nieuwe collega’s makkelijker kunnen instappen.

Wat ik geleerd heb in mijn job: geduld is een schone deugd. In de medische wereld leer je om eerst te observeren en dan pas te handelen. Impulsiviteit kan ernstige gevolgen hebben.

Een vleugje nostalgie

Ondertussen werk ik al zo’n 2 jaar voor AZ Monica. Voordien was ik biotechnieker in een ander ziekenhuis en nog meer terug in de tijd werkte ik bij een firma die medische toestellen ontwikkelde. Mijn overstap naar AZ Monica voelde als thuiskomen. De nostalgie van de Eeuwfeestkliniek deed iets met me. Het gebouw ademt geschiedenis en toch is AZ Monica innovatief. Aan ambitie geen gebrek. In tegenstelling tot mijn vorige job, is het bij AZ Monica wat kleinschaliger. Voor mij is dat een grote troef. Het familiale karakter is uitzonderlijk.

Twee passies

Naast de medische wereld heb ik nog een andere passie: theater. Noem het gerust een uit de hand gelopen hobby. Al 42 jaar ben ik actief in het theater. Eerst in een theatergezelschap, nadien met mijn eigen initiatief: “Karakter collectief“. Ik schrijf, regisseer en speel. Het geeft me energie. Zo maakte ik onder andere een poppenkastvoorstelling waar ik ook mee langsging in de kleuterklas van mijn vrouw. Die blije gezichten zijn geweldig.

Binnen enkele jaren mag ik met pensioen. Wie weet keer ik nog terug als vrijwilliger of schrijf ik een theaterstuk over AZ Monica.