AZet u is … Tine

Als kind zei ik altijd dat ik verpleegster zou worden later… maar met een papa als bankdirecteur, werden het toch financiële studies. Mijn oma moedigde me nochtans heel hard aan om voor de zorg te kiezen. Ze was zelf een heel zorgzaam iemand en was tientallen jaren vrijwilliger bij Kind & Gezin waar ze de baby’s mat en woog. Zij zou het ontzettend fijn vinden om mij hier nu in een ziekenhuis te zien werken.

Als stafmedewerker financiën ondersteun ik enerzijds ziekenhuisbrede projecten zoals de installatie van een automatenshop of het opstarten van een nieuwe revalidatietak. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat deze projecten kostenefficiënt worden uitgevoerd èn passen in het algemene budget van het ziekenhuis. Anderzijds ben ik er ook voor de diensthoofden van de 4 financieel-administratieve diensten namelijk: onthaal, boekhouding, aankoop en facturatie. Met hen rol ik afdelingsspecifieke projecten uit zoals e-invoicing, digitale registraties van prestaties … Door die projecten mee te ondersteunen, kunnen de diensthoofden zich verder focussen op het dagelijks reilen en zeilen van hun diensten.

Financiën voor iedereen toegankelijk te maken is mijn persoonlijke missie

Heel veel cijferwerk inderdaad, maar saai is mijn job nooit. Integendeel. Deze job is belachelijk interessant en veelzijdig! Ik word hier intellectueel en emotioneel serieus uitgedaagd, wat als hoogbegaafde ADHD-er een “droomcombo” is. Ik krijg hier heel veel verantwoordelijkheden, maar voel me ook goed ondersteund. AZ Monica is met andere woorden een ideale plek om mij verder te ontplooien.

Work-lifebalance

Tijdens mijn sollicitatiegesprek werd er sterk de nadruk gelegd op work-lifebalance. In mijn opleidingen en mijn eerste jobs werd ik vooral klaargestoomd voor een klinkende carrière met de daarbijhorende lange werkdagen van 10 tot 12 uren. Na 2,5 jaar hier bij AZ Monica besef ik dat het ook anders kan en vooral dat ik nooit meer iets anders zou willen. Mijn 9 to 5 wordt hier zelden een 9 to 7. Mijn jongste ophalen in de crèche is voor mij een fantastische evidentie geworden. Ik heb het geluk dat mijn lief de school-run van de oudste voor zich kan nemen om 15u20.

Mijn 9 to 5 wordt hier zelden een 9 to 7

Het leukste aan mijn job is dat ik erg veel mensen leer kennen binnen het ziekenhuis. De visie van artsen en directie zijn belangrijk, maar tegelijk is het essentieel dat we ook input krijgen van de mensen op het terrein. Iedereen heeft een mening, maar niet elke mening komt altijd tot op het beleidsniveau. Ik heb dan wel geen beslissingsmacht, maar ik doe veel moeite om die input te verzamelen en voor te leggen aan de tafels waar beslissingen worden genomen. Mensen voelen dat aan en dat bevordert de samenwerking. Het helpt om goedgezind door het leven te gaan.

Ik werk vooral rond projecten. Daarom is het essentieel om op voorhand zoveel mogelijk info te krijgen van de mensen die er het meest van af weten. Maar ook tijdens en na een project is de menselijke kant heel belangrijk in het change-verhaal. Babbelen is dus een belangrijk deel van mijn job en dat vind ik helemaal niet erg. Integendeel! Het zorgt voor hechte vriendschappen op de werkvloer. Want naast een inhoudelijk toffe job, heb ik ook het geluk omringd te worden door oprecht leuke mensen.

Ik heb een inhoudelijk toffe job én oprecht leuke collega’s

Het mijn kleine persoonlijke missie om financiën voor iedereen toegankelijk te maken. Ik kan geen infuus aanleggen of bloed trekken en ik verwacht dus ook niet dat iedereen een boekhouding van A tot Z kan interpreteren. Maar als we allemaal samen onze talenten inzetten en zoveel mogelijk kennis delen met elkaar, dan draagt dat sowieso bij tot een sterker ziekenhuis.

Een andere ambitie is om op vlak van financiële processen een aantal zaken te optimaliseren en efficiënter te maken in de (nabije) toekomst. Stapje voor stapje wil ik op zoek naar een goede balans tussen vooruitgang realiseren en niet te snel demarreren zodat je zeker iedereen mee hebt in je peloton.

Hoe zit dat nu met de ziekenhuisfactuur?

Veel mensen vinden dat ze lang moeten wachten op een ziekenhuisfactuur. Maar… het feit dat een ziekenhuisfactuur gemiddeld 3 maanden na de prestatie komt, is eigen aan de Belgische wetgeving. Na een prestatie in het ziekenhuis, sturen wij 2 facturen uit: één factuur naar de mutualiteit en eentje naar de patiënt. Je mag van de mutualiteit als ziekenhuis maar één keer factureren per maand. Daarnaast proberen we slechts één factuur per prestatie te sturen naar onze patiënten en zo weinig mogelijk deelfacturen.

Stel, je bevalt op 20/01. Vanaf dan stroomt mondjesmaat de financiële informatie binnen van alle betrokkenen zoals gynaecoloog, vroedvrouw, anesthesist, kinesist, apotheek … Tegen begin februari is wat snel, dus ten vroegste begin maart hebben we zo goed als zeker alle informatie van de verschillende partijen ontvangen. Voor complexere ingrepen zoals bij orthopedie duurt dit vaak langer omdat er meer actoren betrokken zijn zoals radiologie, gipsprestaties, anesthesie, chirurg, apotheek, materiaal, enz. Vervolgens moet worden nagekeken of alle informatie wel volledig en correct is. Voor een deel kan dat automatisch, maar voor sommige zaken moet manueel worden gecontroleerd en/of gecorrigeerd. In maart wordt dan de factuur opgemaakt en uitgestuurd. Mensen die via Doccle werken of waarvan we het mailadres kennen en mogen gebruiken, krijgen vervolgens binnen 15 minuten hun factuur. Meer dan de helft van de mensen verkiest echter nog steeds een factuur per post, dus dan duurt het soms nog een week tegen dat die effectief in de bus valt. Tegenwoordig lukt het om 87% van de facturen binnen die drie maanden uit te sturen. Hoewel we de processen intensief aan het verbeteren zijn, zal dat de regels bij de mutualiteiten niet veranderen en blijven we dus streven naar een termijn van 3 maanden.